Geçen hafta cuma akşamı eşimle 2 filmi peşpeşe izledik. Ps I love you öyle bir film ki gülerken gözlerinizden yaşlar süzülüyor. Eşi ölen bir kadının; adam sağken yazdığı mektupları 1 yıl süre ile ölümünden sonra almasını anlatıyor... Çok etkilendim. Anestezinin konusu ise ameliyatta eşi miras için kendisini öldürten adamcağızın anestezide kendinde olup etrafındakilerden haberdar olmasını idi. İki filmi peşpeşe izleyince ölümü düşündüm tüm gün... Karman çorman oldu kafam. Böyle leyla gibi geziyordum....Ve o akşamı bir haber geldi... Karaman'da büyük anneannem (annemin anneannesi ya da annannemin annesi) yani ailemizin yaşlı çınarı vefat etmişti... 1 yıldır sürekli hastaneye kaldırılıyor kalp yetmezliği teşhisi konuluyordu kısaca insanlar konduramasa da ölümünü bekliyordu. Hazırlıklı olunan kayıp bile insanı çok sarsıyormuş... Ağladım da ağladım... Ertesi gün büyükbabamla telefonda konuştum. Hayat arkadaşının ardından hıçkırarak ağlıyor... Ben iyce saldım koydum onun sesini duyunca.. Sabah namazından camiden gelmiş. Kalk Saliha Hanıım diyerek girmiş büyükanneannemin odasına saatlerce ağlamış...
Dile kolay 70 yıllık arkadaş, can yoldaş, sevgili :(
3 yorum:
İnna lillahi ve inne ileyhi raciun.
Başınsağolsun betül.Allah rahmet eylesin.Mekanı cennet olur inşallah.ben naile nin sınıfından zeynep hatırlarmısın bilmem.Nailenin blogundan buldum bloglarını...Sevgiler.
fatmacığım, çok üzüldüm.. Toprağı bol olsun. Başınız sağolsun..
maalesef diyecek hiç birşey yok :(
merhaba Zeynep hatırladım sanırım. Çok sağol canım...
Zerrincim çok sağolasın. Geride kalanlar sağolsun
Yorum Gönder