Çiçeklerimiz...

Çocukluğumdan gelen evde çiçek yetiştirmek gibi bir alışkanlığım yoktu. Annem pek çiçek sevmezdi. Hatırladığım çocukken bir sarmaşığımız vardi. Oda her taşınışımızda biraz daha kuruya kuruya soldu gitti çiçekcik...
Ama eşim bahçeli evde yaşadığı için çok seviyor toprağı. Ankara da hemen hemen tüm erkeklerin hayali gibi onun da şehir dışında müstakil bir eve sahip olmak gibi bir niyeti var. Bir gün gerçekleşirmi bilmem ama ben laf aramızda müstakil bir evde yaşamayı pek istemiyorum. İşte bu toprak çiçek böcek özlemini gidermek adına balkonumuza bi kaç saksı ve çiçek aldık. Sardunyalar suyu ve güneşi sevince yerinde en mutlu olanlar onlar oldu...


Fesleğen kokusunu Erdal da bende çok severiz. Tam yatakodasının penceresinin önüne koyduk. Migrostan aldık 3 tane renk renk saksıyı. Mavi pembe ve yeşil... Yatak odasını havalandırmak için camını açtığımda rüzgar estikçe içerisi mis gibi fesleğen kokusu doluyor :) Yanındaki çiçeğimiz ise minik çiçekleri olan pek güzel bir çiçekti. Bayramda salonda dursun die aldık. Tüm çiçeklerini döktü yaprakları kurudu, bizi çok üzdü. Ona saksı aldık toprak aldık derken baharda balkona çıkardım. Orayı çok sevdi. Birde boy attı yeşerdi. Ama hiiç çiçek açmadı bi daha...
Geçen hafta Bauhausedayken bir kadin bu çiçeklerin başında konuşurken derdimi anlattim ona:) Kadin dedi ki çiçekli bitkilere çok su verirsen çiçek açmaz yaprak büyütür. Haftada bir toprağını kontrol ederek ver suyunu dedi. Bir düşündüm:) Ben hergün suluyordum onu:) Birde o kadinin dediklerini deneyeceğim:) Yanlarında papatyalarımda var ama onlar şu sıra kurudu budayıp sulayayım onlarında fotoğrafını ekleyeyim...



Kaktüsümün de hikayesi şöyle... Bu kupayı çok beğenerek kendim için aldim. Eve getirirken ağzını kırdım. Sonra hiç kullanmadığım kupayı atmaya kıyamadım. kızılaydan sakarya caddesinden bir kaktüs aldim ve buraya diktim. Oda yerini çok sevdi... Birde Erdal ile karanfil tohumları aldık diktik. Yeşerip büyüdüler ama daha hiç karanfilimiz olmadi... Onu kime sorsam acaba:)